Babamın Sesi

Bir ses yükseldi evden. “Seninle Kürtçe konuşmak istemiyorum. Türkçe konuşunca da anlamıyorsun beni değil mi? Çocukları böyle yetiştirmemelisin Base. Çocuklara Türkçe öğret, toplum içinde kendilerini açığa vurmasınlar.” Durdum. Konuşan kimdi bilmiyordum ama söyledikleri dokundu, yutkundum.

Bu duyguyla önceden de tanışmıştım biliyordum. Yıllar önce İki Dil Bir Bavul’u izlerken de böyle olmuştum. Türkçe bilmediği için köye gelen öğretmen ile anlaşmakta zorlanan hatta anlaşamayan çocukları Zülküf’ü, Rojda’yı gördüğümde de böyle durmuş, kendime onlarca soru sormuştum. Çocuklar sınıfta bir şekilde önce “e” sonra “el” en sonunda da “el ele” demeyi öğrenmişti de biz büyükler hala “el ele” diyememiştik, diyemedik. O anda da yutkunmuştum. İki Dil Bir Bavul gerçeğin filmiydi. Filmin yönetmenlerinden Orhan Eskiköy, bu sefer içimizi düğüm düğüm yapacak başka hikaye ile karşımıza çıkıyor. 

Devamı için  http://filmloverss.com/babamin-sesi/